Recent reed ik naar Amsterdam vanuit Almere. Iedereen die daar regelmatig komt weet dat het een grote bouwplaats is. Op dit moment is Rijkswaterstaat daar bezig met één van hun grootste projecten ooit. Hoe krijgen ze het voor elkaar denk je dan.
Ooit is er iemand geweest die gedacht moet hebben dat de situatie zoals deze was niet houdbaar was naar de toekomst toe. De oude situatie was misschien nog wel hanteerbaar maar als het niet aangepast zou worden dan was het niet zo zeer de vraag of het mis ging maar wanneer het mis ging. Het vele verkeer zou éénmaal te veel worden met alle gevolgen van dien.
Nu is hetgeen dat natuurlijk op dit moment wordt gebouwd ooit begonnen met een idee. Er zijn waarschijnlijk meerdere mensen geweest met ideeën en plannen en uiteindelijk is dan het ideale plaatje naar voren gekomen. Eigenlijk zijn ze begonnen met het eind. Hoe komt het eruit te zien. Deze methode noemt men ook wel visualiseren. Niet alleen in deze situatie is dat gebeurd maar het is ook bekend bij topsporters. Ze beginnen met het einde namelijk ze zien zichzelf al winnen en ze zien ook de stappen die ze moeten nemen om te winnen.
Aanpassen hoe je werkt
Dat had ik zelf ook in mijn eigen situatie. Alles wat op me afkwam was nog hanteerbaar maar toekomstbestendig was het allemaal niet. Eén ding wat me echt op de nek zat was die e-mail. Elke keer maar weer kijken naar die lange lijst met e-mails waarvan je het idee had dat ze allemaal belangrijk waren. De e-mail was het eerste onderwerp waar ik die methode op heb toegepast en ik begon me eens voor te stellen hoe het zou zijn om een lege lijst te hebben (inbox zero). Dat gaf me 2 voordelen…
Een meetbaar doel
Als eerste hielp het me om een meetbaar doel te hebben. Halve ideeën en vage wensen zijn leuk maar uiteindelijk heb je een meetbaar doel nodig. Voor mij was dat een lege inbox. Het doel zou bereikt zijn als de mailbox leeg was want een lege mailbox houdt in dat er geen verassingen meer zouden zijn en dat was uiteindelijk hetgeen wat me onrust gaf.
Een goed gevoel
Die vele e-mails gaven me dus een onrustig gevoel. Iedere keer maar kijken en scannen. Door eens te gaan doen alsof de mailbox leeg was merkte ik dat de onrust wat verdween. Ik heb zelfs in die periode alle mail een dag naar een submap gesleept. Natuurlijk houd je je zelf voor de gek maar ik merkte dat het iets was waar ik naar toe wilde werken en het gaf me de motivatie om het probleem aan te pakken.
In de praktijk
Nu kan ik me niet meer voorstellen een volle mailbox te hebben. Ik word trouwens nog wel zenuwachtig als ik bij andere mensen volle mailboxen zie. Dat is natuurlijk aan hun maar voor mij nooit meer! Mocht je dus ook iets willen aanpassen dan zou ik je willen aanraden om dan eens aandachtig voor te stellen (visualiseren) hoe die nieuwe situatie waar je naar toe wilt er uit moet zien. Wat moet er (meetbaar en/of concreet) anders. Algemene doelen als ik wil gelukkiger/rijker/sneller/’vul maar in’ zijn zullen vaak niet helpen.
Een simpel voorbeeld. Stel je voor dat je graag een opgeruimd bureau wilt hebben dan zou je kunnen kijken naar je bureau en je voorstellen hoe het zou zijn als het helemaal leeg is. Misschien kun je eens je bureau helemaal leeg halen en alle zaken even in een doos zetten. Ga dan eens zitten en beleef hoe het is om een leeg bureau te hebben. Natuurlijk is dit niet de complete oplossing maar wel een voorbeeld hoe je kunt werken met visualiseren en misschien geeft het je dan het zetje dat je nodig had.